هیچ کتابی نخواهد توانست عمق ریشه دواندن ما را حوالی عشق معنا کند نقطه سر خط شروع…
چکاوکان خیال دربستر تنهایی تو شبهایی را که رقم می زنی عبور نگاهم در رج به رج…
در تنگاهای زمانه در خلوتی لبریز آرامش آمدی وخنکای دلم شدی دغدغه را از کالبدم دور کردی…
من و او دو انسانیم ازنسلی دررنج زیسته با دلهایی عاشق ومیان ما بعد مسافتی ست طولانی…
فرو می ریزم در خویشتن بسان اشک شمع درهوای تو جانب من گاهگاهی بیا اینجا هوای چشم…
عطر تو درکوچه ها پیچیده است و من همه سر مست واژه های مهربانی تو این روزها…
دادخواست های چشمانم را به قضاوت بنشین وسهم مرا از پنجره های اشتیاق دوبرابر کن سالهاست وکیل…
روانه می شوم شبیه اشکهای کودکان کار شبیه دسته های چلچله شبیه گله های سار شبی شبیه…
اقیانوس وار پای نشستن ندارم با دریا دمسازم وبه هرساحلی تن نمی دهد آغوشم دنیای من بیکرانه…