به سخن لب می‌گشایم:

نه دروغی هست، نه فریبی

از توبه‌ مهر

از تو به لطافت سخن باید گفت

و می‌دانم، می‌دانی

دل در بازداشت توست،

گروگان در حصار دست‌های شاعرت

سال‌هاست حسرت داشتنت را

به دوش کشیده‌ام

و چون گذشته،

لب می‌بندم

و ترجیح می‌دهم

این روزها که دارمت،

دل‌گویه‌هایم رنگ دیگری بگیرد

پشت آه‌های موافق هر شبم

می‌خواهم

شبیه رؤیاهایم

چشم بگذارم

و تو بیایی

مرا پیدا کنی

#علیرضا_ناظمی

1

برچسب گذاری شده در: