دلم که می گیرد
وچنگ می زند انگشتانم دلتنگی را
با حس غرور همیشگی ام
به مجازی سرکی می کشم
از تو خبری نیست
دلم را خوش می کنم
به
آخرین دیدار
آخرین ملاقات
آخرین باری که از دستانت
هدیه گرفتم وهمراهش
چشمهایم را نوازش دادی به عطر ملیح
دسته گلی مملو از رز های قرمز مورد علاقه ام
کادو پیچ کلاسیک ونسیم آرامشی که دارد
حواسم یک آن پرت آن می شود
زنگ می زنی…
وفضای خانه پر می شود از
دلچسب بودنت …
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
