به اقبال بلند تو غبطه می خورم
زنی شاعر با موهای بلند
که در پیچ سرکوچه خانه دارد
عاشق سکوت است
آهنگ شاد گوش می کند
سالهاست مطب هیچ دکتری نرفته
گوشواره هایی از طلا دارد
با لبخندی همیشگی
زنی که مدتهاست
با تبسم غمهایش را
پشت دلدادگی اش پنهان می کند
زنی که هر ماه یکبار
آش پشت پا نذر می کند
برای غمهایش…
#علیرضا_ناظمی
نمایش دیدگاه ها
